Szeregówki, bloki i bliźniaki czyli kompleksy mieszkaniowe

Ostatnimi czasy zauważyć można nowo powstającą zabudowę wielorodzinną, w postaci domów szeregowych, bliźniaczych czy niewysokich bloków w utworzonych kompleksach wspólnot mieszkaniowych na terenach zamkniętych. Co raz częściej deweloperzy decydują się na ogrodzenie tych budynków, co wpływa oczywiście na bezpieczeństwo mieszkańców, czy sposób zagospodarowania osiedla. Wpływ na te czynniki mają zebrania mieszkańców, którzy decydują jak zarządzana będzie dana wspólnota i prowadzona polityka wewnątrzosiedlowa. Jest to z pewnością dobre rozwiązanie, ponieważ każdy mieszkaniec ma możliwość zdecydowania, kto wybrany zostanie na stanowisko przewodniczącego rady osiedla, w jaki sposób strzeżone będzie osiedle, czy chociażby też to, która firma odbierać będzie odpady wytworzone przez daną społeczność.

Takie zabudowania znaleźć można na większości białostockich osiedli, a charakteryzują się one tym, że cały kompleks budynków wybudowany jest w bardzo podobny i harmonijny sposób. Często jest tak, że budynki w zabudowie szeregowej czy wspólnocie wyglądają niemal identycznie, różnią się jedynie jakimś małym szczegółem. Kształt, dobór materiałów i kolorystyka brył utrzymana jest w konkretnej palecie kolorów, tworząc estetyczne i proporcjonalne rozwiązania urbanistyczne. Wewnątrz takich osiedli zauważyć można wygrabiony, równo przystrzyżony i zadbany trawnik, kolorowe nasadzenia sezonowe skomponowane w ciekawych pojemnikach, przycięty i uformowany drzewostan, a plac zabaw wygląda jak z parku rozrywki i wyposażony jest w najciekawsze urządzenia zabawowe. W zabudowaniach, które zajmują mniejsze powierzchnie, czy też nie została w nich utworzona wspólnota mieszkaniowa, to właściciele mają możliwość, a nawet obowiązek dbania o stan oraz charakter danych budynków i ich otoczenia.

Ulica Podleśna była kiedyś jedną z bardziej znanych w Białymstoku, a to za sprawą Filharmonii Podlaskiej, teraz zdegradowanej i nieco zapomnianej przez niedawno powstałą Operę i Filharmonię Podlaską przy ul. Odeskiej 1. W dalszym ciągu znajduje się tam Szkoła Muzyczna, która ostatnio rozbudowała się o kolejne pomieszczenie. Nieopodal niej znajduje się ogrodzone osiedle, składające się z trzech, cztero i pięcio kondygnacyjnych bloków mieszkalnych (jeden z nich jest w kształcie litery U). Budynki te mają ciekawą kolorystykę, która utrzymana jest w odcieniach beżu i brązu, przez co idealnie komponuje się z otoczeniem. Dobór materiałów jest różnorodny, zaczynając od cegły, po kamień i drewno. Całe zbudowania wyglądają identycznie i usytuowane są szczytowo do drogi głównej. Wewnątrz osiedla zauważyć można interesujące kompozycje roślinne, podstawowe elementy małej architektury takie jak ławki, kosze i latarnie, trejaże, ciągi piesze oraz drewniany plac zabaw. Roślinność jest różnorodna pod względem pokroju, barwy i okresu kwitnienia. Zauważyć można sezonowe nasadzenia roślin kwitnących oraz zadbaną darń. Spoglądając na całokształt założenia, ma się wrażenie, że nic nie jest przypadkowe i wszystko zostało przemyślane w najmniejszych szczegółach. Jedynym i chyba największym minusem tych zabudowań jest ich lokalizacja w sąsiedztwie miejskiego ZOO. Nie trudno się domyślić, że w okresach wczesnojesiennych, aż po późną jesień, mieszkańcy odczuwają dyskomfort związany z przebywaniem zwierząt na terenie zwierzyńca. Podejrzewać można, że żaden z nich, przy zakupie mieszkania w opisywanych blokach, nie przewidział skutków związanych z istnieniem tego ogrodu, tuż za dość wysokim ogrodzeniem osiedla. Niestety ogrodzenie to, nie zatrzyma nieprzyjemnej woni wydobywającej się z ogrodu zoologicznego. Nie mniej jednak, idea utworzenia takich zamkniętych terenów mieszkaniowych, jest jak najbardziej słuszna, ponieważ mieszkaniec może poczuć się, jakby miał „swój kawałek podwórka” i nie musi martwić się o nieproszonych gości.

Ogrodzone osiedle wielorodzinne, Źródło: Google Stree View

Szkoła muzyczna, źródło Google Street View

Kolos na osiedlu domków jednorodzinnych

Łatwo zauważyć, że w Białymstoku coraz częściej budowane są bloki mieszkalne lub wieżowce, aniżeli domy jednorodzinne – te zabudowania wysuwają się znacznie poza granice naszego miasta. Związane jest to, oczywiście ze zmniejszającą się wolną powierzchnią pod zabudowę. Zdarza się, że działki zajmowane do tej pory przez domki, adaptowane są pod zespół budynków o charakterze handlowym lub bloki mieszkalne. Szczęśliwie, uchowało się jeszcze kilka osiedli mieszkaniowych, gdzie zabudowę stanowią kilku kondygnacyjne budynki mieszkalne. Ich istotą jest, zachowanie ładu przestrzennego, gdzie poniekąd przyjęte zostają standardy zabudowy, takie jak, liczba kondygnacji, kolor elewacji czy dachu. Zdarzają się takie ewenementy, które na złość próbują wyłamać się ze „zwyczajności” i decydują się wybudować bryłę zupełnie niepasującą do otoczenia. A przecież w meritum tworzenia takich dzielnic jest, aby ich wygląd był chociażby w niewielkim stopniu przyzwoity i harmonijny.

Z pewnością każdy z Was lubi chodzić na spacery i przechadzać się po uliczkach, które do tej pory były niezauważalne. Ładny Nieład uwielbia chodzić i zwiedzać. Zauważyć można wtedy o wiele więcej szczegółów, niż kiedy tylko szybko przechodzimy ulicami, z punktu A do punktu B. Uwielbiamy różnorodność i rozmaitość. Zwracamy szczególną uwagę na ogrody, ale nie pogardzimy lekką krytyką lub prostym zachwytem nad ciekawym budynkiem. Ogrody to nasza pasja i czekamy na odnalezienie założeń ogrodowych rodem z filmu „Tajemniczy ogród” A. Holland.

Dlatego bardzo nas boli, kiedy idąc po jednym z uwielbianych przez nas osiedli domków jednorodzinnych, natrafimy na betonowego kolosa (oczywiście nie zwracamy tu uwagi na projekt budynku, ani jego wykonanie). Przedstawiamy pięciokondygnacyjny budynek mieszkalno-usługowy na osiedlu, gdzie przeważa niska zabudowa i domy szeregowe. Na szczęście budynek nie jest zbyt wysoki, ma przyzwoitą formę oraz kolorystykę i nie koliduje z otoczeniem. Plusem z pewnością jest to, iż blok ten znajduje się na skraju osiedla, na ulicy Mickiewicza przy skrzyżowaniu z ulicą Zwierzyniecką i Pod Krzywą. Budynek nie przekracza też linii zabudowy, podyktowanej poniekąd przez domy biegnące od ulicy Miłosza, w kierunku ulicy Ciołkowskiego. Jego najbliższe otoczenie stanowią: komis samochodowy, mały sklep spożywczy, pizzeria, myjnia samochodowa, centrum ogrodnicze i oczywiście domki. Po raz, kolejny zwróciłyśmy uwagę, że zadziałały tu ręce dewelopera, ponieważ jest to teren, na którym nie obowiązuje plan miejscowy. Działka, na której wybudowany został blok jest na tyle mała, że parking zepchnięty został pod ziemię (to takie nowoczesne), z drugiej strony, okoliczni mieszkańcy z pewnością nie chcieliby, żeby ich widok z okna przedstawiał parking wypełniony po brzegi rzędami samochodów. Teren rekreacyjny, na którym znajduje się plac zabaw i wiaty, usytuowany został we ‘wnęce’ budynku, który ma zarys litery U. W najniższych partiach budynku, swoje miejsce znalazły już kancelarie adwokackie i biura. Pocieszeniem jest, iż nie jest to kolejna bryła, która, zdumiewa, zastanawia lub szokuje, ale my nie chciałybyśmy mieszkać tuż przy skrzyżowaniu o dużym natężeniu ruchu i codziennie rano podziwiać tablice reklamowe, które opanowały sąsiadujące skrzyżowanie. Mamy tylko nadzieję, że urbaniści w naszym mieście, nie będą kierować się zasadą ‘kontynuowania istniejącej zabudowy’…

Blok usytuowany przy skrzyżowaniu o dużym natężeniu ruchu, fot. Agula.

Blok mieszkalny na osiedlu domków jednorodzinnych, fot. Agula

Funkcja przyrodnicza zieleni w strukturze osiedla

       Tereny zieleni osiedlowej są niezbędnym składnikiem w strukturze miasta i jednym z ważniejszych czynników mających wpływ na jakość życia mieszkańców [G. Dąbrowska-Milewska 2010]. Miasto ma wyrazistą strukturę wówczas, gdy czytelny jest podział przestrzeni na miejsca o różnych funkcjach i strukturze oraz wyraźnie wyrażone są charakterystyczne cechy tych miejsc [K. Solarek 2009]. Zieleń jest coraz bardziej cenionym elementem terenów zurbanizowanych. Uzupełnianie zielenią pustych przestrzeni miejskich, nie jest jedynie modą czy celowym środkiem upiększającym nasze otoczenie, lecz stanowi główny czynnik właściwego rozwoju tkanki miejskiej, zauważalny na wielu płaszczyznach [A. Asani 2007].

               Parki osiedlowe oferują nie tylko poprawę lokalnych warunków biologicznych, ale również tworzą istotne wartości w przestrzeni kulturowej wszystkich obszarów miejskich [A. Bieske-Matejak 2008]. Roślinność towarzysząca zabudowie osiedlowej, wypełnia przestrzenie pomiędzy budynkami i jest tą, którą widujemy, na co dzień. Pełni ona głównie funkcje wypoczynkową, izolacyjną, plastyczną (estetyczną) oraz gospodarczą. Zajmować powinna powierzchnię wynoszącą około 50% całego obszaru terenów zabudowanych (nie wliczając ulic) [J. Pokorski, A. Siwiec 1998]. Podczas komponowania doboru roślin w parkach tego typu należy pamiętać, aby uwzględniał on gatunki występujące w danym regionie (gatunki te wpisane są w krajobraz oraz tradycję, mają także dużą wartość biocenotyczną) oraz, aby materiał roślinny był odporny na warunki klimatu miejskiego, mianowicie, na kurz, zanieczyszczenia powietrza (szkodliwe gazy CO₂, SO₂, H₂S oraz gazy spalinowe), małą wilgotność powietrza i gleby [L. Startek, K. Mynnet 2003; E. Oleksiejuk 2005].
         Wszystkie funkcje zieleni należy postrzegać kompleksowo. Wzajemne relacje mogą wpłynąć na odbiór terenu, dlatego też przy analizowaniu i ocenie konkretnej funkcji należy brać pod uwagę również pozostałe, gdyż całościowo tworzą one syntetyczną grupę [I. Szumacher 2005].

Zieleń w parkach osiedlowych zapewnia lepszy komfort życia mieszkańców osiedla (Tab.1). Park osiedlowy pełni zróżnicowane funkcje [A. Zachariasz 2006, E. Oleksiejuk 2005; P. Lorens, J. Martyniuk-Pęczek 2010]:

·         zdrowotne i biologiczne – system i usytuowanie parków osiedlowych  ma wpływ na mikroklimat, wilgotność gleb, powietrza i jego skład,  przewietrzanie miasta, wpływa na osłonę od dymów, kurzu i wiatrów, tłumienie hałasu, ochronę przed erozją (poprzez skupiska roślin wpływa na równomierne rozłożenie pokrywy śnieżnej); parki osiedlowe stanowią siedlisko roślin i zwierząt, zapewniają bliskość środowiska naturalnego i sprzyjają równowadze biologicznej; rośliny wydzielają fitoncydy i alergeny, wpływają na jonizację powietrza, regulację obiegu wody;

·         estetyczne – park stanowi ważny element tkanki miejskiej i wpływa na kształt oblicza miasta, pomaga w identyfikacji terenu/otoczenia, definiuje charakter i tworzy tożsamość danego miejsca, ma znaczenie wizualne: zieleń osiedlowa urozmaica obszar, stanowi dopełnienie obiektów architektonicznych, wprowadza kontrast swoją formą, kolorem oraz strukturą, tworzy wnętrza ogrodowe, maskuje i osłania elementy szpecące, nawiązuje do okalającego krajobrazu;

·         społeczne – parki są dostępne dla osób w każdym wieku, sprzyja integracji mieszkańców, redukuje stres i napięcia nerwowe, daje odprężenie, stwarza okazję do ekspozycji i popularyzacji zasobów regionalnych;

·         kulturowe – park osiedlowy umożliwiać może poznawanie praw przyrody oraz daje okazję do poznania ciekawych roślin i zwierząt, możliwość organizacji zabaw na wolnym powietrzu, festynów, koncertów, lokalnych uroczystości i wydarzeń;

·         techniczne i gospodarcze – park ma wpływ na ograniczenie rozszerzania się pożaru, stanowi przestrzeń pod media.

Tab. 1. Korzyści i elementy niekorzystne parków osiedlowych, A. Zachariasz 2006.

Korzyści jakie dają parki osiedlowe:	Elementy niekorzystne:
·      są elementem odróżniającym poszczególne osiedla poprzez swoją specyfikę ·      powodują wzrost atrakcyjności miejsca ·      dobrze zaplanowane stanowią miejsce rekreacji odpowiadające potrzebom mieszkańców ·      stanowią miejsce spotkań i integracji mieszkańców ·      polepszają jakość krajobrazową osiedla ·      wspólne działania sprzyjają nawiązywaniu więzi społecznych	· zaniedbane tworzą niekorzystny wizerunek miejsca ·   źle zaprojektowane powodują konflikty pomiędzy różnymi użytkownikami ·  często brak dostępności dla osób niepełnosprawnych, np. nieprzejezdne ścieżki, brak placu zabaw, schody bez ramp

      Roślinność, która występuje na obszarach zabudowanych, można przypisać do kilku grup rodzajowych, tj. roślinność pionowa zwarta, punktowa pionowa, punktowo-powierzchniowa i powierzchniowa [M. Bartnicka, I. Ullman 2009]. Każda z podanych grup ma wpływ na odbieranie całego obszaru parku przez mieszkańców [W. Celadyn 1992]. 

     Zieleń na otwartych placach doceniana jest szczególnie w upalne dni, gdyż obniża ona temperaturę i zwiększa wilgotność powietrza. Chroni mieszkańców osiedla przed przegrzaniem, tworząc „zielone ściany”. W upalne dni, tereny z wyższą roślinnością chętnie zajmowane są przez użytkowników parku [E. Czekiel-Świtalska 2010]. Wszystkie rośliny wydzielają potrzebny do oddychania tlen, a pochłaniają dwutlenek węgla, czyniąc powietrze zdrowszym. Rośliny wpływają korzystnie na nastrój i samopoczucie mieszkańców, działają uspokajająco i odprężająco na psychikę człowieka [K. Piątkowska in.].

Działanie zieleni na terenach zurbanizowanych jest widoczne i odczuwalne. Grupa zieleni łagodzi skoki temperatury dzięki zwiększonej wilgotności powietrza wskutek parowania liści. Drzewa i krzewy działają hamująco na ruchy powietrza i zwalniają wiatr oraz kurz, a „ściana” tworzona przez wyższą roślinność ma szczególne znaczenie, gdyż obniża natężenie hałasu.

Rozchodzenie się dźwięku na otwartych przestrzeniach zależy głównie od jego źródła (odległość danego obszaru od źródła hałasu), warunków atmosferycznych (zmiany wilgoci w powietrzu, mgła, prędkość wiatru), ukształtowania terenu oraz od elementów architektonicznych znajdujących się na terenie parku (zieleń wysoka i niska, budynki) [S. Czarnecki, E. Sławińska 1984]

      Krzewy, jako rośliny niższe, odpowiadają za strefę przyziemną, a ich działanie jest porównywalne jak w przypadku drzew. Trawniki natomiast, stanowią płaszczyznę, z których nie unosi się kurz, działają regulująco na temperaturę otoczenia, ponieważ nagrzewają się znacznie mniej niż odsłonięty grunt, asfalt czy bruk. Trawniki przyczyniają się też do zwiększenia wilgotności powietrza [K. Piątkowska i in. 1976].

           Funkcje ekologiczne zieleni osiedlowej pełnią podstawową rolę w kształtowaniu stanu i jakości środowiska. Zdolność przeprowadzania wymiany gazowej, modyfikację warunków klimatycznych oraz kształtowanie stosunków biocenotycznych i wpływ na stosunki wodne w glebie, to główne role pełnione przez zielone tereny osiedlowe.

           Tereny zieleni osiedlowej zawierają dużo wilgoci w porównaniu do gęstej zabudowy miejskiej. Przebieg poziomu wilgotności powietrza zależy od temperatury, a wraz z jej wzrostem ta wilgotność się obniża. Parki, jako otwarte przestrzenie, głównie w okresie wegetacyjnym, kumulują dużą ilość pary wodnej. Porównując, obszary centrum miasta są ubogie w wodę, która po opadach atmosferycznych w większości spływa do kanalizacji. Dlatego też wilgotność powietrza w parkach w ciągu doby, zarówno w zimie i w lecie, jest wyższa niż poza nimi – w porze chłodnej o 3-8%, natomiast w porze ciepłej o 5-20% [M. Kopacz-Lembowicz i in. 1984].

                   Produkcja tlenu jest jedną z najważniejszych funkcji biologicznych parków w środowisku miejskim. Drzewa ograniczają i regulują zawartość dwutlenku węgla w atmosferze, absorbują go w trakcie przebiegu procesu fotosyntezy oraz łagodzą skutki wysp ciepła występujących na terenach miejskich. Modyfikacja stosunków termicznych wiąże się przede wszystkim ze zróżnicowanym charakterem pochłaniania i akumulacji ciepła w ciągu dnia oraz oddawania ciepła w porze nocnej przez powierzchnie zabudowane i tereny zielone. W porze wieczornej, po zachodzie słońca różnice temperatury między miastem, a przedmieściami wynoszą od 5°C do ponad 10°C [H. B. Szczepanowska 2001].  Istotą parków osiedlowych jest więc, szybsze nagrzewanie dzienne i silniejsze wychładzanie nocne w porównaniu do gęstej zabudowy śródmiejskiej [M. Kopacz-Lembowicz i in. 1984].

        Zieleń osiedlowa, bez wątpienia, upiększa monotonne osiedla wielorodzinne. Roślinność lokalna jest naturalnym łącznikiem między miastem a otaczającym go krajobrazem. Zieleń łagodzi i ozdabia monotonną strukturę miejskiego krajobrazu, kreuje wnętrza ogrodowe i oddziela od przestrzeni mieszkalnych [M. Kosmala 2005].

Źródło: www.inspiracje.com.pl

Źródło: www.radomnews.pl

Autor: mgr inż. arch. kraj. Urszula Żakiewicz
Opracowanie - fragment pracy magisterskiej

Bibliografia:

Asani A., Miejsce i znaczenie terenów zieleni miejskiej, Oficyna Wydawnicza Uniwerystetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2007

Bartnicka M., Ullman I., Wykorzystać wszystkie atuty zieleni, „Architecturae et Artibus”, nr 2, vol. 1, Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej, Białystok 2009.

Bieske-Matejak A., Architektura parkowa jako element kulturotwórczy miasta, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków 2008.

Celadyn W., Architektura a systemy roślinne. Studium relacji między elementami architektonicznymi a roślinnymi, Monografia 134, Politechnika Krakowska, Kraków 1992.

Czarnecki S., Sławińska E., Badanie wpływu zieleni na zmniejszenie hałasu w aglomeracjach miejskich, Praca zbiorowa pod redakcją Haliny Barbary Szczepanowskiej - Wpływ zieleni na kształtowanie środowiska miejskiego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1984.

Czekiel-Świtalska E., Przestrzeń przydomowa jako czynnik integracji mieszkańców, "Przestrzeń i forma" nr 2, Wydawnictwo Hogben, Szczecin 2005.

Dąbrowska-Milewska G., Standardy urbanistyczne dla terenów mieszkaniowych - wybrane zagadnienia, "Architecturae et Artibus", nr 3, vol. 2, Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej, Białystok 2010.

Kopacz-Lembowicz M., Kossowska-Cezak U., Martyn D., Olszewski K., 1984, Meteorologia i klimatologia. Pomiary – obserwacje - opracowania, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2000.

Kosmala M., Po co ludziom drzewa, czyli o roli i znaczeniu drzew w życiu człowieka, Zieleń miejska, naturalne bogactwo miasta, zasady gospodarowania i ochrona, publikacje pod redakcją Elżbiety Oleksiejuk i Jerzego Piotrowiaka, Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych, Toruń 2005.

Lorens P., Martyniuk-Pęczek J., Problemy kształtowania przestrzeni publicznych, Wydawnictwo Urbanista, Gdańsk 2010.

Oleksiejuk E., Rola i funkcje zieleni w mieście, Zieleń miejska, naturalne bogactwo miasta, zasady gospodarowania i ochrona, publikacje pod redakcją Elżbiety Oleksiejuk i Jerzego Piotrowiaka, Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych, Toruń 2005.

Piątkowska K., Scholtz A., Wirszyłło R., Rekreacja w osiedlu, Zakład Wydawnictw CRS, Warszawa 1976.

 Pokorski J., Siwiec A., Kształtowanie terenów zieleni, wydawnictwo WSiP, Warszawa 1998

 Solarek K., Zieleń w przestrzeni publicznej miast: funkcja - kreacja - identyfikacja,  Materiały konferencyjne pod redakcją Elżbiety Oleksiejuk i Alicji Jankowskiej, Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych, Toruń 2009.

Startek L., Mynett K., Rośliny ozdobne, wydawnictwo Hortpress sp. Z o.o., Warszawa 2003.

Szczepanowska H. B, Drzewa w  mieście, Hortpress Sp. z o.o, Warszawa 2001.

Szumacher I., Funkcje ekologiczne parków miejskich, Prace i Studia Geograficzne tom. 36, Warszawa 2005.

Zachariasz A., Zieleń jako współczesny czynnik miastotwórczy ze szczególnym uwzględnieniem roli parków publicznych, Politechnika Krakowska, Kraków 2006.

Rośliny we wnętrzach

Dziś odbiegamy od tematu. Przedstawiamy wam projekt i artykuł, dotyczący aranżacji wnętrz za pomocą roślin. Głównym celem projektu, było zagospodarowanie dolnego holu budynku Centrum Nowoczesnego Kształcenia Politechniki Białostockiej, który miał spełnić rolę spoiwa pomiędzy wnętrzem budynku, a jego otoczeniem. Prawidłowo zaaranżowane wnętrze powinno być wyposażone nie tylko w elementy, o charakterze architektonicznym, ale również roślinność, która w dzisiejszych czasach jest nieodzownym elementem – łącznikiem pomiędzy architekturą wnętrz i krajobrazu. Połączenie tych 2 elementów możemy zaobserwować także w przestrzeni miejskiej. Wzorcowa zabudowa, powinna składać nie tylko z budynków i materii nieożywionej, ale także z elementów przyrody ożywionej.

Misz masz w blokowisku

Nowoczesny budynek na tle wieżowca

Uliczka prowadząca do budynku gimnazjum

Jedno z wielu, typowych blokowisk w naszym mieście. Wielkopłytowce o różnych kształtach i kolorach, niektóre z nich odnowione, inne dopiero czekają na renowacje. Mówiono o nich, że są innowacyjnym rozwiązaniem w skali kraju, ponieważ jako pierwsze budowane były w technologii OW-T 76, a ich konstrukcję zaczęto wznosić w 1968 roku. Obok malutkie, drewniane domki, z jeszcze mniejszymi ogródkami, które być może są pozostałością historycznej dzielnicy miasta – Bojar. Dzielnica ta, ma wyznaczoną strefę ochronną i granicę strefy konserwatorskiej, która najwyraźniej ich nie objęła, czym skutkuje wniesienie kolejnego, okazałego bloku mieszkalnego, który całkowicie wyłamuje się z przyjętych ‘norm’ panujących na tym osiedlu. Budynek, rodem z przyszłości, niewątpliwie zadziwia kształtem i formą (kolorem już tak nie szokuje – standardowa biel i szarość, która wpasowuje się w szare bloki). Ale nie będziemy się tu rozwodzić na temat samego projektu bryły, lecz o to, w którym miejscu zadecydowano o jego wzniesieniu. Blok znajduje się na końcu wąskiej uliczki, która prowadzi jedynie do budynku gimnazjum, które znajduje się dosłownie ‘za płotem’, a za nim z kolei wyłania się 11-piętrowiec. Niestety, jest to przykład braku realności wykonywanego projektu, który rzutuje na obraz całego osiedla. Budynek ten, jest przykładem, jak deweloperzy wciskają w przestrzeń kolejne bryły, bo nie od dziś wiadomo, że nastawieni są tylko i wyłącznie na zysk. Dlatego, głośno mówimy – sam budynek jest jak najbardziej na TAK, ale jego usytuowanie już NIE. Przykre jest to, że obok budowany jest kolejny blok, który w połączeniu z istniejącymi już budynkami, doszczętnie zdominuje wcześniej wspomniane domy jednorodzinne (tak wiemy, one też nie są idealne, ponieważ ich stan wizualny pozostawia wiele do życzenia), ale znając życie, jego projekt na pewno, będzie się odróżniał od już zastanych brył.

Nieład



Nasz pierwszy zauważony przykład nieprzemyślanej rozbudowy to kompleks Zespołu Szkół Rolniczych. Nowoczesna bryła została wręcz "wciśnięta" pomiędzy dwa istniejące budynki wzniesione w latach 50-tych. Zaletą danego rozwiązania jest na pewno wpisanie się obiektu pod względem formy i przeznaczenia .
Z kolei, jeżeli bralibyśmy na warsztat dobór kolorystyczny, to można byłoby nad tym trochę podyskutować. Mamy nadzieję, że w przyszłości przeprowadzając modernizację uwzględni się narzuconą już kolorystykę i sposób wykończenia, aby wszystkie budynki tworzyły jednolitą kompozycję architektoniczną.

Z uwagi na nasz sentyment do tej placówki, chcemy aby była ona wizytówką miasta, ponieważ kształci się tam wielu zdolnych i kreatywnych uczniów, którzy na zajęciach związanych z kształceniem terenów zieleni na profilu architektury krajobrazu, powinni od samego początku zauważać i mieć na przykładzie prawidłowy sposób zagospodarowania i aranżacji otaczającej ich przestrzeni.

Współautor: Urszula Żakiewicz